In ons nieuwste interview met de Nederlandse fotograaf Paul Bellaart duiken we in zijn diepe connectie met de natuur, zijn liefde voor Ierland en hoe hij de essentie van beide vastlegt in zijn werk. Ga met Paul mee achter de schermen, waar hij inzicht geeft in het hart van zijn creatieve proces, waar natuur, mensen en herinneringen samenkomen.
Bio
Ik ben een Nederlandse fotograaf, woonachtig in de "de Ronde Hoep" polder, net onder Amsterdam, samen met mijn vrouw Nathalie. We hebben drie volwassen kinderen. Met bijna 30 jaar ervaring heb ik een diepgaande waardering ontwikkeld voor de natuur in al haar vormen – van de zee en modder tot vogels en regen – die vaak als inspiratie dient voor mijn werk.
Wat betekent Ierland voor jou?
Ierland heeft me al geraakt sinds de eerste keer dat ik, 30 jaar geleden, het eiland bezocht. Het is het land waar ik ooit zou kunnen en willen wonen. Ik kom er regelmatig voor werk, maar breng er ook graag tijd door met mijn zonen, vissend op zee. Een paar dagen op het water en in de avonden nagenieten in de pub.
Voor mij heeft Ierland een energie die altijd bij me blijft. Er is iets gelaagds, mystieks en muzikaals. Natuur is niet alleen natuur; het is, in tegenstelling tot bijvoorbeeld veel Scandinavische landen, ook een menselijke plek – een plek waar je de geschiedenis kunt voelen of waar op elk moment iets zou kunnen gebeuren. Het is een setting voor verhalen, waar je je gedragen voelt door iets groters. En last but not least: de Ieren. Nergens heb ik zoveel vriendelijke mensen ontmoet. Er zullen ongetwijfeld ook minder vriendelijke mensen zijn, maar die heb ik nooit getroffen. Ze zijn autonoom, bescheiden, met humor en een soort overgave aan het leven die bevrijdend aanvoelt. Vergeet die stijve Engelsen met hun manieren en ingesleten hiërarchie. Leer van een Ier wat het betekent om licht te zijn.
Hoe voel je je als je daar bent?
Wanneer ik in Ierland ben, voel ik me – voor zover ik het kan omschrijven – levend! Ik adem de indrukken van het landschap en de mensen in. Het is een vreemde mix van vrij, kalm en alert zijn – waar alles tegelijkertijd zowel belangrijk als onbelangrijk lijkt. Kun je het volgen?
Kun je iets delen dat in je opkomt als je terugdenkt aan de Blush shoot in Clare?
Onze shoot in Clare begon op een ongebruikelijke manier. Dingen liepen anders dan gepland. Feeën namen het over. Maar juist door die overgave konden we beelden creëren die écht waren, en daardoor misschien wel nog specialer.
Heb je een favoriet moment, plaats en/of beeld van die shoot?
Danielle, ons model – half-Iers, misschien daardoor – was helemaal in haar element toen ze in een veld vol madeliefjes zat. Dat is een beeld dat veel voor me betekent. Het is jammer dat de beperkingen van fotografie ervoor zorgen dat je de zee en het zeewier niet kunt ruiken, de wind en de golven niet kunt horen, want dat maakte dat we deel werden van de elementen... Magisch.
Wat heb je geleerd over het fotograferen van (mensen) in de natuur? En de connectie met die natuur?
Je krijgt veel wanneer je iemand in de natuur fotografeert... zonder de natuur direct vast te leggen. Alles wat je zintuigen je bieden en wat je niet in een studio hebt, draagt bij aan het beeld. Liggen of zitten op de grond versterkt dat gevoel. Hoe dichter je bij de aarde bent, hoe vrijer je je voelt – zelfs wanneer je gefotografeerd wordt.
Wat is je meest gekoesterde persoonlijke project?
Ik heb een boek gemaakt: Last Year's Nest. Daarin komt veel van dit gevoel terug: naakten in het gras, allemaal gefotografeerd rondom ons huis in de natuur. Misschien maak ik een vervolg, wellicht wel in Ierland.
